Ga naar hoofdinhoud
  • Zelf doen

Jan is 74 jaar en woont zelfstandig in een appartement in Vianen.
“Ik heb 38 jaar in het Diakonessenhuis in Utrecht gewerkt als elektricien bij de technische dienst. Ik woon al jarenlang alleen en dat ging tot vorig jaar goed. Toen merkte ik zelf, maar ook mijn vriendenkring, dat ik wel eens wat verward was. Via de huisarts kwam casemanager Erik langs en werd er beginnende dementie vastgesteld. Natuurlijk schrik je daarvan en het eerste wat ik dacht, was: ‘als ik hier nog maar kan blijven wonen’.

Ik wil zo lang mogelijk alles nog zelf doen, dat vind ik belangrijk. Ik woon al zo lang alleen, dat ik er niet aan moet denken om weg te gaan. Omdat ik een hernia heb gehad, kan ik niet lang lopen. Daarom is mijn e-bike mijn grootste vriend. Ik fiets elke dag rond 15.00 uur naar het pontje bij de Lek. Bij het bankje komen we bij elkaar met de ‘Lekhangers’. Die naam is ontstaan omdat er steeds meer mensen kwamen kletsen. Dat is hartstikke leuk en zo houden we elkaar een beetje in de gaten. Daar heb ik Els leren kennen. Onze vriendschap en die met de andere Lekhangers betekent veel voor mij. Dankzij haar extra hulp kan ik zo langer zelfstandig blijven wonen. Wat ik vooral belangrijk vind, is dat ik zelf kan blijven bepalen wat ik doe. Ik wil zo min mogelijk afhankelijk zijn, dus wat ik nog zelf kan, doe ik ook.”

/>
  • Samen doen

Els, die Jan bij de Lekhangers heeft ontmoet, is een grote steun voor Jan. “Er was meteen een klik. We hebben dezelfde humor en we lachen veel.  Sinds er vorig jaar dementie bij Jan is geconstateerd, ga ik dagelijks even bij hem langs. Dan breng ik soms wat eten dat hij kan opwarmen. Verder ben ik er voor een praatje, help ik hem met de dagstructuur en ik ben ook zijn aanspreekpunt voor de zorg. Ik hou gewoon een oogje in het zeil, daar komt het op neer.  Als groep hou je elkaar toch een beetje in de gaten. Als iemand al even niet heeft gereageerd via WhatsApp, dan gaan we polshoogte nemen.
Het is fijn om iets voor een ander te kunnen betekenen.

Zelf is Jan lang vrijwilliger geweest bij het Rode Kruis. Nu is het fijn om voor hem iets terug te doen.

Ik weet hoe belangrijk het is voor Jan om zelfstandig te wonen. Het is fijn als ik daar een steentje aan kan bijdragen, maar in mijn eentje lukt het niet. Sinds het team van Vertrouwd thuis bij Jan komt, is het voor mij een geruststellender idee dat zorgtaken worden ontnomen. Vooral de veiligheid dat de medicatie is geregeld stelt me gerust.”

  • Zorg ondersteunt

Het team Vertrouwd thuis van ZorgSpectrum komt dagelijks bij Jan thuis. Jeannette van Nus, wijkverpleegkundige: “We zijn gestart met alleen huishoudelijke hulp. Jan is gesteld op zijn vrijheid en vond het best lastig dat er iemand in huis was. Langzamerhand raakte hij vertrouwd aan onze bezoeken en zag hij in dat extra ondersteuning hem de mogelijkheid biedt juist langer zelfstandig te blijven wonen. Elke dag, meestal aan het einde van de ochtend want Jan houdt van uitslapen, komt iemand van het team kijken of er hulp nodig is. Zo motiveren we Jan bij zijn dagelijkse hygiëne-routine. Omdat Jan een klein sociaal netwerk heeft, gaan we ook vier keer per week langs voor individuele begeleiding. Bij Jan is dat vooral bieden van een luisterend oor. Op die manier komt alle zorg niet alleen op Els neer. Voor Jan is het belangrijk zijn dagelijkse ervaringen te delen. Ook zijn wij er elke avond om de medicatie te verstrekken.”

Jeannette merkt dat samenwerking tussen de professionele zorg en naasten essentieel is. Ook voor Jan. Jeannette: “Els kent Jan goed en ziet hem ook regelmatig. Eventuele zorgen of veranderingen kan zij met ons delen.

Soms is het juist fijn als iemand nét iets meer afstand heeft dan heel nabije familie. Want soms wil familie de onderlinge verhoudingen graag goed houden en kan dat een vertekend beeld geven van hoe het werkelijk thuis gaat.

Belangrijk is dat het bij elke cliënt om maatwerk gaat. Uiteindelijk is de wens van Jan zelf bepalend in waar we bij ondersteunen of niet.”

  • Technologie helpt

Jan maakt op dit moment gebruik van de personenalarmering en de automatische weegschaal.
Zodra hij op de weegschaal staat, wordt het gewicht automatisch geregistreerd in het cliëntdossier. Dat is handig want vanwege zijn diabetes kunnen ze eventuele gewichtsschommelingen eerder signaleren en actie ondernemen. Jan: “Meer heb ik niet nodig. Ik kan mezelf bijvoorbeeld nog steeds zelf wassen en aankleden. Dat doe ik natuurlijk ook het liefste zelf en ik wil niet afhankelijk zijn van zorgmedewerkers die komen op het tijdstip dat zij het kunnen. Maar goed, als het moet, dan moet het.”

Jan hoeft op dit moment nog weinig gebruik te maken van zorgtechnologie. Bij andere cliënten wordt er meer zorgtechnologie ingezet. Zo kan er gebruik worden gemaakt van een medicatiedispenser. Hiermee wordt op de juiste momenten het juiste medicatiezakje afgegeven, wat het mogelijk maakt om het medicatiegebruik langer in eigen beheer te houden. Ook zijn er valsensoren, een systeem dat alarm kan slaan als iemand is gevallen. De inzet van beeldzorg of een dementieklok kan helpen bij het behouden van de dagstructuur, en met de druppelbril kunnen mensen zelf hun ogen druppelen en zijn niet meer afhankelijk zijn van de dagindeling van de zorg.

/>