Wijkrestaurants SamenLeven Laurens

Het project
Hoe creëer je als zorgorganisatie meer verbinding in een wijk waar (verborgen) armoede en eenzaamheid een grote rol spelen? Laurens is in april op twee locaties gestart met een Wijkrestaurant SamenLeven Laurens waar cliënten, naasten, vrijwilligers én wijkbewoners elkaar weten te vinden.

De start
Vanuit hun visie van ‘Zorgen voor’ naar ‘Samen Leven’ werkt Laurens nauw samen met lokale partners om cliënten, naasten en vrijwilligers met elkaar te verbinden. In een zoektocht naar een project waarbij dit optimaal tot z’n recht komt, trok Laurens de wijk in om de behoeftes te polsen. Er werd contact opgenomen met Gaarkeuken van Rotterdam, oprichter van de voedselbank. Zij runnen al in een aantal wijken restaurants en Laurens wilde kijken of er een samenwerking mogelijk was. Samen eten als verbinder.

De aantrekkingskracht
Wat maakt de twee Wijkrestaurants SamenLeven Laurens zo bijzonder? Is het de lang vergeten geur van vers bereid eten? De schappelijke prijs van € 5 voor een tweegangenmenu met koffie? Het feit dat niemand wordt weggestuurd, ook al kan hij een keer niet betalen? De keuze om je dan nuttig te maken in de keuken? Of toch vooral de aanspraak, gezelligheid en de gesprekken die vaak werken als een soort buurt-tamtam: ‘Wist je dat xxx in het ziekenhuis ligt?’ Zo zijn er bijvoorbeeld vijf zussen, waarvan er eentje in een van de locaties van Laurens woont. Ze hebben het wijkrestaurant ‘geadopteerd’ voor hun wekelijkse zussendag. Soms komen er ook cliënten van Thuiszorg eten, waarbij de kok rekening houdt met dieetwensen en bijvoorbeeld halal kookt.

De organisatie
De restaurants worden bemand door negen bevlogen vrijwilligers. Vrijwilligers die weten dat als ze niet komen opdagen, de organisatie met een probleem zit. Ze zijn van tevoren meegenomen in wat het werk behelst, wat ze kunnen verwachten en ze worden gehoord als er dingen veranderd worden. Van afwasser tot kok: iedereen vindt het leuk en neemt zijn taak serieus. Henrita: “Zo komt de kok regelmatig even uit de keuken om vol passie uit te leggen wat ze gemaakt heeft. Onlangs nog liet ze cliënten, naasten en wijkbewoners genieten van een vers bereide roti. Ze voldoet ook aan verzoeknummers als het even kan. De ingrediënten worden gedoneerd door verschillende supermarkten uit de buurt. En als iemand wil meehelpen in de keuken of daarbuiten – van naaste tot cliënt – is ie meer dan welkom.”

Obstakels
Henrita: “Eigenlijk waren er amper obstakels. Hooguit iemand die zich stoorde aan de naam gaarkeuken. Maar als je dan uitlegde dat naam en concept nog uit de tijden van oorlog stammen, waren de gemoederen snel gesust. Natuurlijk moet je als organisatie wegblijven bij termen als armoede- of eenzaamheidsbestrijding. Gezelligheid staat centraal. Dát is wat mensen aanspreekt, binnen haalt en bij elkaar houdt.”

De toekomst
De restaurants zijn nu allebei 1 dag in de week open. Laurens wil graag uitbreiden. Misschien wel naar drie dagen en naar meer locaties. Henrita Abrafi : “We zijn dankbaar en trots dat we dit Samen mogen Doen. Het is een mooi initiatief.” Haar tip aan andere zorgorganisaties: “Ga de wijk in, kijk waar je kunt aanhaken of samenwerken, en dóe het gewoon met elkaar!”